نمیدانم چرا این فکر به ذهنم خطور کرد که مسایل زندگیم را به جای اینکه روی کاغذ بنویسم به صورت یک وبلاگ به نشر برسانم شاید به خاطر حوادثی که در این مدت افتاد و دوستانی که پیشنهاد ساخت چنین وبلاگی را دادند و تشویق نمودند تا هر آنچه فراز و فرودی که در زندگی یک مهاجر رخ میدهد را به رشته تحریر در آورم تا راهی باشد برای گفتگو بین انسانها، امید دارم تا تاثیرگذار باشد.پس با لطف خدا اینگونه شروع میکنم.
با سلام به تمام انسانهایی که دنیای امروز مرا ساختند.
سلام به تمام انسانهایی که به من محبت کردند تا من بتوانم معنی دوست داشتن رو بفهمم.
سلام به تمام انسانهایی که به من ظلم کردند تا به من یاد بدند دنیای اطرافم تنها از انسانهای خوب تشکیل نشده و در بین انسانهای خوب انسان بد راهم میتوان دید همون طور که در بین یک جعبه سیب خوشرنگ و زیبا میتوانی چند تا سیب گندیده رو هم ببینی اما این دلیلی نیست که با دیدن اندکی سیب بی مصرف در مورد بقیه سیبها قضاوت نادرستی انجام بدهی و با خودت بگویی تماما خرابند، نه قاعده بازی زندگی اینست که همیشه خوبی سنگینتر از بدیه.
سلام به تموم معلمان خوبم که برام زحمت کشیدند تا من امروز بتونم حرفای دلم رو از طریق نوشتن با انسانهای خوب و بد زندگیم در میان بگذارم.واز این طریق به تمام معلمای خوب و عزیزم میگویم دوستتان دارم.
و سلام به سرزمین خودم و مردم سرزمینم که تا امروز موفق به دیدنشان نشدم و به جای اینکه با فرهنگ و آداب وسنن کشورم آشنا شوم با فرهنگ وآداب و رسوم کشوری آشنا شدم که هر چند در این کشور متولد شدم اما هنوز در اینجا غریبه ای بیشتر نیستم.
اما نباید از این حقیقت روی گردان شوم که مردم این کشور غریب مردمی مهربان و دوست داشتنی هستند.
اما در بین این مردم کسانی هستند که با تعصبات جاهلانه خود باعث رنجش خاطر من وامثال من میشوند.
و سوالاتی را در ذهن من بوجود می اورند که چرا اینها با ما اینطور رفتار میکنند؟مگر ما هم همنوع آنها نیستیم؟مگر ما نیز چون شما انسان نیستیم؟مگر تشابهات ظاهری ما نسبت به شما کمیت دارد؟
آیا خداوند در بین بندگانش در زمان آفرینش انسانها تفاوتی قائل شده است که مسلما اینگونه نیست.زیرا تو ای برادر اگر دارای عقل وشعوری هستی که تو را از حیوانات مجزا میکند من نیز همانگونه هستم.
اگر تو دارای قوای بصری هستی و توسط دو چشم به این دنیا مینگری خداوند نیز همان نعمت را به من داده است.
اگر تو دارای قوای سمعی هستی و توسط دو گوش صداهای اطراف خود را میشنوی من نیز همان گونه هستم اما با یک تفاوت آن هم این است که من باید صدای توهین و تحقیر شدن خود و دیگر هموطنان خود را توسط تو همنوع خود بشنوم و تو صدای شکسته شدن دل مرا نمیشنوی.
اگر به تو خداوند لطف کرده و دست و پا عنایت کرده من نیز همانند تو از این نعمت خداوند بی بهره نبوده ام .اما چرا تو ای همنوع من ،تو که میتوانی دست در دست من بگذاری وبه عنوان یک همنوع به من یاری برسانی تا پا به پای هم، به سوی رضایت پروردگار قدم گذاریم چرا به ناحق با دستت به صورتم سیلی میزنی و آنگاه که به زمین می افتم با ضربات محکم پایت به بدنم آسیب میرسانی و باعث کینه گرفتن من از خود میگردی؟
اگر خدا به تو زبانی داده تا تسبیح او گویی چرا پس تو آن نعمت را در راه تمسخر من به کار میگیری.
اگر خداوند به تو عنایتی نموده و تو در سرزمینی بدون جنگ و تجاوز بیگانگان بدنیا آمدی، چرا از این نعمت برای زیاد شدن دوستانت بهره نمیگیری؟چرا با ظلمهای ناروا باعث این میشوی که در روزگاری که من به کشورم بازگشتم و کسی از من سوال کرد که در این چند سال چگونه زندگی کردی ؟من در جواب سر تکان دهم و جای زخمهای چاقویی را که در نیمه شب وارد نمودی و در دل شب مرا در بیابان با جسم زخمی و خون آلوده ام تنها گذاشتی و تمام اموال مرا گرفتی و از آنجا با رفیقانت دور شدی نشان دهم و بگویم این است قصه پر درد غربت.
و ای برادر،هر چند من وتو از لحاظ فیزیک ظاهری با هم تفاوتهایی داریم اما از لحاظ باطن وسرشت انسانی واحد هستیم و مبدا و مقصد زندگیمان یکیست.
و تو ای برادر با این رفتار ناشایست خود بدان که این شعر را ضایع میگردانی
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدرد ارد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی
دلنامه